Recent (mei 2020) verscheen een interessant onderzoek door Kovacs en zijn team en het Norwegian Polar Institute. Het tipje van de sluier van de geheimen van ijswalvissen worden in dit onderzoek onthuld. Maar er zijn ook zorgen over de toekomst.
Willem Cornelisz. van Muyden was in 1613 de eerste succesvolle walvisvaarder (bron Wikipedia). Van 1614 tot 1642 had de Noordsche Compagnie het alleenrecht. Op het eiland Amsterdam bij Spitsbergen werd voor de walvisvaart de nederzetting Smeerenburg gevestigd van waaruit ’s zomers grote hoeveelheden IJswalvissen (Groenlandse walvissen/ Balaena mysticetus) tot traan werden verwerkt. IJswalvissen werden van een populatie van 50.000 dieren bejaagd tot de rand van uitsterven.
De populatie ijswalvissen rond spitsbergen heeft nooit goed kunnen herstellen van de (Nederlandse) walvisjacht en anno 2020 staat de ijswalvis nog steeds op IUCN rode lijst van bedreigde diersoorten. Tijdens een telling in 2015 vanuit helikopters werden slechts 27 ijswalvissen waargenomen. De totale populatie rond Spitsbergen-Groenland wordt door Kovacs en zijn team geschat op enkele honderden dieren.
Akoestische monitoring onder het drijfijs in de Fram straat tussen Spitsbergen en Groenland toont aan dat de ijswalvissen in de donkere wintermaanden 24 uur per dag hun walvissongs zingen. Volgens Kovacs en zijn team is het aannemelijk dat onder het drijfijs in de donkere poolnacht het paringsgebied ligt van ijswalvissen.
Er zijn ook tags aangebracht op ijswalvissen om inzicht te krijgen in het leefgebied van deze bedreigde populatie ijswalvissen. Uit dit onderzoek blijkt dat deze populatie ijswalvissen zich ophoudt bij de rand van het drijfijs in de Framstraat tussen Spitsbergen en Groenland.
De conclusie van het onderzoek is dat de ijswalvissen extreem afhankelijk zijn van het drijfijs in de Fram straat. Dat is reden tot zorg schrijven de onderzoekers, want door klimaatverandering verliezen we steeds meer zee-ijs waardoor het leefgebied van de bedreigde populatie ijswalvissen ijswalvissen verder wordt bedreigd en zich mogelijk niet meer kan herstellen.
Het doel van de Icewhale Foundation is om door de onderzoeksexpedities in de poolwinter met IJsschip-NL meer te weten te komen over de Groenlandse walvis en het paargebied dat zich hoogst waarschijnlijk bevindt onder het drijfijs in de donkere poonacht. We willen de IJswalvis voor de toekomst behouden. Door deze expedities in de poolnacht verzamelen we data die op geen andere manier verkregen kan worden.
Daarnaast zal door deze serie wetenschappelijke poolwinterexpedities met IJsschip-NL te ondernemen een aantal key questions over het klimaat en de leefomgeving van de noordpool kunnen worden beantwoord. Deze kennis is urgent en essentieel voor het in goede banen leiden van de internationale economische en ecologische ontwikkeling van het noordpoolgebied. En voor het behoud van de IJSwalvis. Dankzij IJsschip NL krijgt Nederland daar grip op.
—–
Hier lees je het onderzoek van Kovacs “The endangered Spitsbergen bowhead whales’ secrets revealed after hundreds of years in hiding”.